Rodzaje tkanin

Uprawiany jest od tysięcy lat. Jest to najstarsza roślina włóknodajna. Najbardziej szlachetny gatunek lnu, o najdłuższych włóknach uzyskano w Egipcie w dolinie Nilu. Len jest rośliną która nie wymaga bardzo dużej obróbki oraz nawodnienia przy jej uprawie. W Europie najsłynniejszy len uprawiany jest w Belgii i Francji. Tkaniny lniane są wysoko higroskopijne, bardzo wytrzymałe i antyalergiczne. Bardzo trudno przyjmują barwniki ciemne i dosyć łatwo blakną w słońcu. Tkaniny te mają niską sprężystość przez co się gniotą. Tkaniny lniane są odpowiednio uszlachetniane aby były łatwiejsze w użytkowaniu i bardziej miękkie. Tkaniny lniane się nie elektryzują przez co również nie przyciągają kurzu. Mają lekki połysk. Lniane wyroby: płótno, woal, welur, aksamit, satyna są często stosowane w dekoracji wnętrz.

Zwana w dawnych stuleciach białym złotem. Wzmianki na temat uprawy bawełny mają wiele tysięcy lat. Najstarsze wzmianki pochodzą z Egiptu i Indii, które od zawsze są kojarzone z uprawą bawełny. Bawełna wymaga wiele zachodu przy uprawie, wiele wody. Przędza bawełniana mało szlachetna jest matowa, ta o dłuższych włóknach ma lekki połysk ale zawsze bardzo miękka i przyjemna w dotyku. Bawełna jest bardzo higroskopijna, łatwo się gniecie. Proces merceryzacji uszlachetnia włókna bawełny. Bawełna pięknie się barwi na kolory zarówno jasne jak i ciemne, łatwo też oddaje kolory w słońcu o czym należy pamiętać. Poprzez łatwość przyjmowania kolorów drukowanie bawełny stało się prawdziwym kunsztem rzemieślnictwa w XVIII wieku. Z tamtego okresu pochodzi Toile de Jouy (modna na salonach bawełna drukowana w scenki rodzajowe).Bawełniane wyroby: płótno, welur, aksamit, chintz, satyna, perkal, batyst itd są szeroko stosowane w dekoratorstwie.

Przez wiele tysięcy lat aż do dziś to symbol luksusu, bogactwa i statusu społecznego. Jak wszyscy wiemy jedwab pochodzi z Chin. Nić jedwabną otrzymuje się, rozwijając kokon z niewyklutego jeszcze owada o nazwie Bombyx Mori (cyt. Tkaniny dekoracyjne, wyd. Arkady). Długość nici pozyskana z jednego kokonu może sięgać nawet 3 tysięcy metrów. Nitka ta jest bardzo cienka i pojedyncza. Jedwab zawsze był surowcem bardzo szlachetnym na który mogli sobie pozwolić tylko najbardziej zamożni. Tajemnice produkcji tkanin jedwabnych od pozyskania surowca chronione były przez wiele tysięcy lat w Chinach pozostając ich źródłem narodowego bogactwa i dając podstawę pracy wielu gospodarstwom. W chinach opracowano technologię produkcji wielu rodzajów jedwabiu w zależniości od zastosowań. Jedwabniki również były różne, żywiły się różnymi roślinami. Znany przez nas jedwab pod nazwą handlową szantung pochodzi od jedwabników żywiących się liśćmi dębu. Jedwab ten charakteryzuje się nieregularną fakturą poziomych prążków powstałych przez zastosowanie watków ze zgrubieniami z surowej przędzy odpadkowej. (cyt. Tkaniny dekoracyjne, wyd. Arkady) Jedwab jest rozciągliwy i sprężysty, przez co nie gniecie się zbytnio a zagniecenia łatwo się rozprasowują. Jest higroskopijny i nie elektryzuje się. Przędza jedwabna jest miękka i błyszcząca ale jest również mocna. Wyroby jedwabne to: adamaszki, brokaty haftowane metalową nicią, satyny, szantungi, welury, aksamity, tafty, tkaniny jednobarwne o splocie prostym zwane potocznie jedwabiem.

Obecna zarówno w dekoratorstwie jak i powszechnym użyciu również od wielu tysięcy lat zwłaszcza w miejscach chłodnych, czyli północnych lub wysokogórskich. Wełna to szerokie określenie. Wełnę pozyskuje się z okrywy włosowej : owiec, kóz, królików, lam, jaków i wielbłądów. Wełna uważana jest za najstarszy surowiec tekstylny ponieważ była łatwo pozyskiwana i można było stworzyć tkaninę bez posiadania warsztatu. W Średniowieczu największym producentem owiec była Wielka Brytania. Wełna pozyskiwana z ich owiec była wysyłana do ośrodków włókienniczych w Niderlandach i Włoszech. Centra włókiennicze znakomicie się rozwinęły zarówno w tkactwie bardzo delikatnych tkanin wełnianych jak również farbiarstwie. Farbiarstwo wełny było na znakomitym poziomie, wełna była barwiona trwale i na wiele kolorów, co umożliwiło tkactwo artystyczne. Wełna owiec może być od bardzo delikatnej, pochodzącej z merynosów lub pierwszego strzyżenia młodych jagniąt (z obu można zrobić wełnę czesankową) poprzez różne rodzaje aż do twardej, zwanej zgrzebną, używanej do tkania dywanów. Najdelikatniejsza wełna pochodzi od kóz alpak, pochodzących z Andów Ameryki Południowej oraz kóz kaszmirskich, pochodzących z gór Azji. Dzięki łuskowatej budowie włosa wełna jest niezwykle elastyczna, trwale się barwi, znakomicie się formuje, jest bardzo mocna i trwała jako wyrób. Wełna ze względu na zawartość lanoliny jest również hypoalergiczna, w dywanach nie umieszczają się np. roztocza. Jest to tkanina naturalna z powodzeniem stosowana w miejscach użyteczności publicznej ze względu na trwałość i niepalność. Wełna z trudem przyjmuje zabrudzenia oraz łatwo się czyści.

Włókna liściowe, twarde, szorstkie w dotyku. Bardzo trudno się barwią, używane są przede wszystkim do produkcji chodników o prostym splocie. Ze względu na swoją higroskopijność nie lubią być czyszczone wodą.

Podobnie jak len są to włókna łykowe, długie pochodzące z roślin uprawianych w wilgotnym klimacie Azji. Juta trudno się barwi na ciemne kolory, jest bardzo higroskopijna ale wytrzymała. Ze względu na niską cenę oraz powszechność worki jutowe używane są w ogrodnictwie, transporcie, budownictwie, itd. Używane są również w dekoratorstwie jako tkaniny tapicerskie ze względu na swój splot oraz wytrzymałość.

Włókno wiskozowe to włókno chemicznie uzyskiwane z celulozy. W dużym skrócie można powiedzieć że wiskoza to włókno uzyskiwane z drzew. Wiskoza ma wiele zalet tkanin naturalnych ale również wiele wad. Wiskoza pięknie się błyszczy w czym do złudzenia przypomina jedwab a jest tańsza w uzyskaniu, pięknie i trwale się barwi. Pięknie błyszczące welury o głębokim kolorze często są welurami wiskozowymi. Wiskoza nie lubi wody, prać ją można tylko w niskiej temperaturze, bardzo łatwo się zagniata, często trwale. Wiskoza jest delikatna i higroskopijna. Plamy z tkaniny wiskozowej są bardzo trudno wywabiane. Dywany z włókna wiskozowego po jakimś czasie się wydeptują – załamuje się włókno, następuje utrata początkowego połysku, plamy są zaś bardzo trudno usuwalne.

Włókna poliestrowe mogą być nowe lub z recyclingu. Jest to włókno syntetyczne, ciągłe. Tkaniny poliestrowe mają bardzo wiele zalet. Są sprężyste, miękkie, nie odkształcają się, szybko schną, są odporne na ścieranie i bardzo wytrzymałe. Podczas prania nie ulegają kurczliwości. Trwale się barwią i długo zachowują kolory. Są hypoalergiczne. Minusem jest to że tkaniny poliestrowe bardzo się elektryzują a tkaniny mają skłonności do mechacenia się. Poliester to włókna do wszechstronnego zastosowania, w bardzo wielu dziedzinach życia.

Włókna poliamidowe to włókna syntetyczne ciągłe. Mają bardzo dużą wytrzymałość na ścieranie, sprężystość i odporność na rozrywanie, są sztywne. W przeciwieństwie do poliestru nie są tak miękkie jako tkanina. Włókna poliamidowe dodawane są często do tkanin w celu zwiększenia jej wytrzymałości. Z włókien poliamodowych robi się często wykładziny podłogowe gdyż są bardzo wytrzymałe i włókna nie odkształcają się podczas użytkowania. Są również łatwe w barwieniu i czyszczeniu.

Sztuczne włókno o właściwościach podobnych do wełny ale wiele razy tańsze. Akryl jest termoplastyczny, odporny na ścieranie, bardzo sprężysty oraz łatwy w konserwacji. Jest również bardzo wrażliwy na wysoką temperaturę oraz łatwo się kurczy i mechaci. Akryl ze względu na swoją wytrzymałość jest stosowany w tanich tkaninach tapicerskich.